بررسی اثرات تحریک های الکتریکی در التیام جراحات تاندون آشیل در خرگوش

هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات تحریک های الکتریکی در التیام تاندون آشیل در خرگوش بود که با انتخاب 10 سر خرگوش به ظاهر سالم از نژاد نیوزیلندی جنس نر با سن 6 ماه و وزن 8/0 ±6/3 کیلوگرم انجام شد. تمام خرگوش ها با استفاده از ترکیب گزیلازین کتامین هیدروکلراید آسه پرومازین و دیازپام بیهوش شدند. میزان 2 سانتیمتر از وسط تاندون آشیل راست با تیغه اسکالپل تمام قطر تخریش گردید و سپس این خرگوش ها به دو گروه 5 تایی گروه کنترلi و گروه درمان با تحریک های الکتریکی ii تقسیم شدند. تحریک های الکتریکی در روز 3 بعداز تخریش با فرکانس 70 هرتز و شدت 1 وات بر سانتیمتر مربع (1/1 میلی آمپر) برای 10 دقیقه به مدت 15 روز قرار گرفتند. دو الکترودهای سطحی مثبت با پوشش نمدی خیس شده در قسمت فوقانی تاندون و دو الکترود منفی با پوشش نمدی خیس شده در پایین تاندون با نوارچسب فیکس گردید. بعداز 30 روز نمونه بافتی از محل تخریش جهت ارزیابی تغییرات هیستومورفولوژیکی تهیه شد و با هماتوکسلین وائوسین رنگ آمیزی شد. نتایج به دست آمده التیام بهتری در مقایسه با کنترل در تاندون درمان شده نشان داد. در این تاندون حداقل واکنش آماسی مشاهده گردید. قرار گرفتند موازی فیبرهای کلاژن با حداقل سلول نشان دهنده مرحله پیشرفته التیامی در تاندون درمان شده در مقایسه با تاندون گروه کنترل بود.تحریک های الکتریکی در مدت دو هفته اثرات مثبت و مؤثری در تسریع التیام تاندون آشیل با دربرداشتن حداقل سلول های التهابی و آرایش منظم و موازی دسجات فیبرهای کلاژن در تاندون های درمان شده به همراه داشت.مجله تحقیقات دامپزشکی،1386، دوره 62،شماره 2،25 -21.